ဟိုး...အရင္က အေဖနဲ ့ကြ်န္ေတာ္

ဟိုး.....အရင္က အေဖနဲ ့ကြ်န္ေတာ္
အေပ်ာ္ေတြနဲ ့လက္တြဲခဲ့ၾကဖူးတယ္
ခက္ခဲမႈဆိုတာေတြကို
နက္နဲမႈထူထည္ ေမတၱာေတြျခယ္ၿပီး
ခ်စ္စဖြယ္အၿပံဳးနဲ ့ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တယ္...

တေန ့မွာေပါ့
ဆည္းဆာေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ညေနခင္း
အေဖ သီခ်င္းေလးညည္းျပတယ္..
လူေတြရဲ့သေဘာ တိမ္ေတြလိုေမ်ာရင္း
ေျခခ်င္းလိမ္ေနတဲ့မာယာသမုဒ္
ဟန္လုပ္ၿပီး ၿပံဳးတတ္ၾကတယ္..
သားေရ....
လူေတြဘယ္လို အေရာင္ဆိုးဆိုး
တန္ဖိုးမေလ်ာ့ေအာင္ေနတတ္ရတယ္..
လူရဲ့တန္ဖိုး...အေဖဘယ္လို စံထိုးသလဲ..
ဆင္းရဲနဲ ့ခ်မ္းသာ ဖန္လာတာ ကံတရား
ပါစပ္မွာဘုရား လက္က အဂတိမ်ားသူ
တန္ဖိုးရွိသူမဆိုဘူးသား....

သူသူငါငါ လူတကာေပၚ
ေကာက္က်စ္ကင္းကြာ ရိုးသားစြာနဲ ့
ေဖးမကူညီ ျဖဴသည္စိတ္ထား
ထိုသူအား တန္ဖိုးရွိသူေခၚတယ္သား...

အေဖဆိုျပဖူးတဲ့သီခ်င္း
ညေနခင္းတိုင္မွာ ၾကားေယာင္
ညအေမွာင္မွာ ကိုယ္တိုင္ညည္းလို ့
မ်က္ရည္ေတြ ့ စို ့ခဲ့ရတယ္....

ဟိုး....အရင္က အေဖနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္
လက္တြဲကာ အေဖေခၚေတာ့
အေဖ့ကိုေမာ့လို ့ၾကည့္မိတယ္...
အေဖ...ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို
ပံုျပင္ေတြလိုေျပာ သူမေမာခဲ့ရွာဘူး....

အေဖ့မ်က္ဝန္းေတြညိဳလာတယ္
ညိဳရာကတေျဖးေျဖးမဲလို ့...
အေဖမ်က္ရည္တစ္ခါစို ့ခဲ့တယ္..
သူသိေနတယ္တဲ ့...

သား..အေဖတို ့ ဆည္းဆာအတူၾကည့္ခဲ့တာ
မွတ္မိေသးလားသား...
အေဖ့စကားအဆံုး..က်ေနာ္ မ်က္လံုးေလးမွိတ္
ေခါင္းညိတ္ၿပံဳးျပခဲ့တယ္....
အေဖးေက်နပ္စြားၿပံဳးအၿပီး
တိမ္မဲႀကီးေတြ ေျမေပၚက်
အဲဒီညက အေဖနဲ့ ကြ်န္ေတာ္
စကားသံေတြ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ ့
အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ၾကတယ္...

ဟိုး...အရင္ကအေဖနဲ ့ကြ်န္ေတာ္
အေပ်ာ္ေတြနဲ ့လက္တြဲခဲ့ၾကဖူးတယ္......