ေလာကဇတ္ရုံ

ပန္းမန္သစ္ပင္၊လယ္ယာျပင္က

ဆိုင္ခြင္ကႏၷား၊တိုက္တာမ်ားနွင့္

ခ်ိဳင့္ဝွမ္းေတာေတာင္၊စိမ့္စမ္းေျမာင္သို႔

လေရာင္ေနေရာင္၊ၾကယ္ေရာင္စုံလင္း

အဆင္းတန္ဆာ၊လူ႔ရြာဇတ္ရုံ

ရွည္တိုခင္းကာ၊ေရွာင္ကြင္းပါလည္း

ကံဇတ္ဆရာ၊သူ႔အာဏာကို

နားငုံစဥ္စိုက္၊လိုက္ရေလတယ္။

အခ်ိဳ႕ဇတ္သြား၊သူအမ်ားတို႔

ရႊင္အားေပ်ာ္ပိုက္၊ရယ္သြမ္းလိုက္နွင့္

ၾကည္သာဇတ္ဟန္၊ႏႊဲရန္တူစုံ

သုခဘုံလို၊ေပ်ာ္တၿပဳံးျပဳး

ေမာ္မဆံုးပါ၊ဖန္ပါေလတယ္ဇတ္ဆရာ။

အခ်ိဳ႕မွာမူ၊လြမ္းေဆြးပူလို႔

စိတ္ဝယ္မရႊင္၊ငိုတ အင္ျဖင့္

ရယ္ခြင့္မသာ၊ေျဖကာမေျပ

သည္းေပြယိုင္လူး၊လြမ္းဇတ္ၾကဴးရေပါ့တစ္ခါ။

ေနပူတစ္ခါ၊မိုးရြာတစ္လွည့္

ျပည့္ရဲ့တစ္ခါ၊ဆုတ္ခါတစ္လွည့္

ထုံးတမ္းကဲ့သို႔၊ႏြမ္းနဲ႔ပူျပင္း

ဇတ္ဝင္တစ္ခန္း၊အလြမ္းသြင္းလို႔

ျငင္းခြင့္မသာ၊ဆက္ကာတစ္ခန္း

ရႊင္ဇတ္လမ္းလည္း၊ႏႊဲရၾကည္လင္

တစ္လွည့္ဆင္ကာ၊ကံဆရာဖန္

သုံးေတာ္ခံရ၊လူ႔ဘဝမွာ

ဇတ္လမ္းဇတ္သြား၊အျပားျပားနွင့္

အမ်ားေပါင္းဆုံ၊သည္ဇတ္ရုံမွာ

အဟုန္ပူျပင္း၊ေက်ညက္ျခင္းသို႔

ျဖဳန္းျဖဳန္းေၾကြရန္၊သူဖန္တတ္တယ္

ေပ်ာက္ကြဲရွရ၊ကမၼဆရာ

သူ႕လက္မွာမို႔၊မျမဲသာၿပီ

ဆရာသူကစြမ္းေတာ့တယ္။

ထို႔ေၾကာင့္ကညာ၊ေမာင့္သည္း(သဲ)ျဖာရယ္

အပူအေသာ၊အလြမ္းေနွာတဲ့

ေလာကဇတ္ရုံ၊လူ႔ဘုံတြင္းက

အတင္းခုန္လို႔၊စိတ္ခ်ယုံၾကည္

ကံဇတ္ဆရာ၊မဖန္သာသည့္

ေနရာၾကငွန္း၊နိဗၺဴနန္းကို

ျမန္းလိုလွတယ္၊နွမလိုက္ေစခ်င္ေတာ့တယ္။

ေလးစားလွ်က္