မႈံျပာရီ၊ေရႊနီတိမ္ပန္း
ဆည္းဆာခ်မ္းဝယ္၊ေဆာ္ျဖန္းညွင္းေလ
ဥဩငွက္ေဆြ၊ႏႈတ္ေခြ်ရင့္ၾကဴ
ေတာ္-တ,ရွဴေသာ္၊ၾကဳံးယူသဲဆိုင္
တမႈိင္မႈိင္ျဖင့္၊ဗ်ာေပြလႈိင္အင္
ေတြးမရႊင္ၿပီ၊ဘဝသက္လုံ ရီျပာမႈံ။
ရီျပာမႈံ၊သုိင္းၿခံဳရွစ္တိုင္း
အုံ႔မႈိင္းဆင္လွ်က္၊ဝန္းက်င္ထက္ခြင္
သြန္းနွင္ျမရည္၊ဖူးပြင့္စည္ကာ
မည္သာတိဂုံ၊ေျခေတာ္စုံဝယ္
အာရုံဖူးေမာ္၊စိတ္ကိုေဖ်ာ္လည္း
မေပ်ာ္ေပဘူး၊မိန္းမူးမႈိင္းသီ ျပာမႈံရီ။
ျပာမႈံရီ၊စီရီသြယ္နွင္း
မင္းလြင္က်င္းလို႔၊ပ်ံ႕သင္းသဇင္
ဂမုန္းအင္တို႔၊ေဆာင္းစက္ရိပ္ခို
ေငြလိုပုလဲ၊ပြင့္ျကဆဲျဖင့္
ေၾကကြဲဖန္ျပဳ၊လြမ္းရတုကို
ႏြမ္းမႈမခ်ိ၊႐ႈမိဖန္ခါ မႈံရီျပာ။
မႈံရီျပာ၊ေရႊလဝါစမ္း
ျမဴေျခတန္းက၊ျပဴတင္းဝတြင္
တစ္ကိုယ္ပင္လွ်င္၊ရႊင္ပါရေသာ္
ညဥ့္ကိုေဖ်ာ္ဖို႔၊တေယာသံညွင္း
သီခ်င္းညီးကာ၊ေစာင္းသံတစ္ျဖာ
ေျဖပါေသာ္လည္း၊ေျပဘဲလြမ္းသီ မႈံျပာရီ။
ေလးစားလွ်က္
2 comments:
မွံဳျပာရီ ကဗ်ာလွလွေလးကို ခံစားခဲ႔ပါတယ္ေနာ္...:)
ခင္တဲ႔...မိုးနတ္
ျမန္မာကဗ်ာစစ္စစ္
ဖတ္ရခဲတယ္ ေရးတတ္လုိက္တာဟယ္
Post a Comment