ေတြေ၀ေန...အေျဖခက္ေတြ ့
ေၾကြမ်က္ရည္စက္ေတြလည္း...မိုးေတြသည္းလို ့ လြင့္ကာစီး...
တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္...
အလြမ္းျပဇတ္ေတြ......ငိုခ်င္းရွည္တစ္ပုဒ္လား......။
မယာမမ်ားတတ္တဲ ့အသည္း...
အခါခါခြဲေတာ့လည္း...မနာပဲရွိနိုင္ပါဘူး....
အဆိပ္ေတြ စူးနင့္လို ့...ေမ့နိုင္ဖို ့အတိတ္က....အရိပ္တေစ ၦလို..
.ၾကိတ္ခါေျဖလည္း...မ်က္ရည္ဝဲေန..
ငွက္ေတြေတာင္...ေလွာင္ရယ္ေနၿပီ...
မညီညာတဲ့ ေလာကမ်က္နွာစာရယ္....
ပ်က္ရယ္ျပဳရက္ေလအား.......။
ခပ္သြယ္သြယ္ႏႈတ္ခမ္းပါးထက္...
တက္မက္မူးတဲ့ပ်ားရည္စက္ေတြက...
ငါ့အသိစိတ္ကိုေမႊေနွာက္ခဲ့တယ္...
ေပ်ာက္ရွေနတဲ ့ အနာဂါတ္ေတြ...သယ္ေဆာင္လာေပးခဲ့ၿပီး..
အေဝးႀကီးကိုနင္ထြက္ေျပး....တစ္စက္ကေလးနင္လွည့္မၾကည့္..
ရက္စက္တဲ့နင္ရယ္....
လက္ေတြခ်ိဳးေရတြက္ရင္း...မနက္ခင္းတိုင္းမွာ...
မင္းအသံမပါရင္မေနတတ္လို ့...ငါ့ရင္မွာအေျဖခက္ေနဆဲ....
လြမ္းေနၿမဲ...ငါမေနတတ္သေရြ ့ေပါ့ကြယ္....
ေလးစားလွ်က္
ရင္ခုန္ရသူ
No comments:
Post a Comment