အျဖဴေရာင္စာရြက္ေလးတစ္ရြက္
အသိတတ္စ ငယ္ဘ၀မွာ
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္
ေပးခဲ့ဖူးတယ္။ ။
"ကၾကီး ခေခြး ငါတို႔ေရး
Aရယ္ Bရယ္တို႔ေရြးခ်ယ္
ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္ဖို႔ကြယ္
ဆရာၾကီးလည္း လာခဲ့ပါ
ဆရာမႀကီးလည္း လာခဲ့ပါ
စာေတြရတဲ့ ဒီေန႔မွာ
သားသားေလးကို မုန္႔ေကၽြးပါ "တဲ့
မ်က္ရည္ေတြ တစ္ေ၀့ေ၀့လည္
အေတြးအိမ္ထဲ
မ်က္ႏွာငယ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း
မင္းကို ငါ သတိရတယ္ကြာ။ ။
ခြဲခြါျခင္း လမ္းဆံုးမွာ
မ်က္ရည္တစ္ခုသာ
လက္ေဆာင္ေပးနဳိင္တဲ့
ငါ့ကိုယ္ငါ
နာက်ည္းမိသလို။ ။
အတိတ္ပံုရိပ္ကို
စာစုတစ္ခုလို စုပံုေရးသားခဲ့တဲ့
မင္းအတြက္ေတာ့ တန္ဖိုးၾကီးတာေပါ့။ ။
ဒါေပမယ့္…
ငါငိုတာ… သံေယာဇဥ္
မင္းေပးတဲ့ စာရြက္ကေလးက
အသိတရား တစ္ခုရဲ႕ အစ။ ။
အလွမ္းေတြေ၀းကြာ
နံရံေတြျခား တံတိုင္းေတြမ်ား
ေရျပင္ သစ္ေတာမ်ားစြာက
သူငယ္ခ်င္း… မင္းနဲ႔ငါ့ကို
ျပန္ဆံုဖို႔ရာ ေစာင့္ပါအံုးလို႔
ေန႔တိုင္း လာလာေျပာေနသလို။ ။
ငါ့ေမးလ္ထဲကို ပို႔ ပို႔လာတဲ့
မင္းဓါတ္ပံုေတြ စားသားေတြက
စာရြက္ေလးထက္ ရင့္ေရာ္ေနပါလား။ ။
မင္းဓါတ္ပံုကို ကိုင္ၾကည့္ေနတဲ့
ငါ့လက္ကို ငါျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
အိုမင္းျခင္းထဲ စေမ်ာေနပါလား။ ။
ခ်စ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေရ…
ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ခြဲသြားရတဲ့ သက္တမ္းေတြက
ငါတို႔ရဲ႕ လက္ရွိကို ေဖၚျပေနၾကၿပီ။ ။
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ေတြကို
အိုေဟာင္းေနတဲ့ အျဖဴေရာင္ စာရြက္ေလးက သိသလို
ငါ ငိုထားတဲ့ မ်က္ရည္ကႀကိဳးစကို ရွည္ေစတယ္။ ။
ျပန္လာပါေတာ့ သူငယ္ခ်င္းရာ
ငါတို႔ အတူတူ အိုမင္းရေအာင္လို႔။ ။
No comments:
Post a Comment